«در این نوع نوشته، نویسنده حکمی را اعلام می‌کند؛ چه بسا پذیرفتن این حکم از سوی خواننده دشوار باشد؛ اما نویسنده در طول متن، با استدلال و ارائه شواهد، خواننده را سرانجام مجاب می‌کند.»

• اثبات مقدمه
• مرور
• بستن متن
• ایده‌پردازی

• ذهنی
• عینی

• عینی
• ذهنی

۱- باد در گوش آسمان لالایی می‌خواند.

۲- نیمروز بود. خورشید در آسمان می‌درخشید.

• ذهنی/ ذهنی
• عینی/ عینی
• عینی/ ذهنی
• ذهنی/ عینی

چراغ که قرمز شد، ماشین‌ها و موتورها بوق‌زنان پشت چهارراه ایستادند. پیاده‌روی با این چمدان سنگین، زن را از نفس انداخته بود. عرق پیشانی‌اش را با سر آستین پاک کرد. دست دخترش را کشید و با خود آن سوی خیابان برد. بوی بتادین، حالش را به هم می‌زد. بخیه‌های زیر چشمش می‌خارید.

• چشایی و لامسه
• چشایی
• لامسه
• شنوایی

• استقلال موضوع داشته با شد.
• جمله اصلی داشته باشد.
• برای پاراگراف بعد زمینه‌چینی کند.
• حداکثر دو خط باشد.

۱- دختر آنها نازپرورده و زودرنج است. با کوچکترین آزردگی خاطر، می‌گرید.

۲- طرف از آن پر چانه‌ها بود؛ مگر ول می‌کرد‌؟ هِی ور می‌زد.

• گفتاری/ نوشتاری
• گفتاری/ گفتاری
• نوشتاری/ گفتاری
• نوشتاری/ نوشتاری

• دیگر طاقت ندارم.
• کاسه صبرم لبریز شد.

• من و تو تناسب نداریم.
• حکایت من و تو، حکایت فیل و فنجان است.

چه حال بدی دارم؟ از کسی هم نمی‌توانم کمک بگیرم. خدایا! خودت به فریادم برس.

• علامت تعجب/ ویرگول
• علامت سوال/ دو نقطه
• علامت سوال/ علامت تعجب
• تمام علائم درست است.

«آنگاه که در نقد اندیشه‌ای، صاحب آن را نیز به خاک و خون می‌کشیم، یعنی انسان را برای اندیشه می‌خواهیم، نه اندیشه را برای انسان. کسانی که پیروزی خود را در شکست دیگری می‌بینند، اگر دست به قلم ببرند، فاجعه می‌آفرینند. متنی که بلندگوی یک صدا است و هر صدای دیگری را تحریف یا خفه می‌کند، بویی از اخلاق نبرده است؛ اگرچه موضوع آن اخلاق باشد.».

۱- اگر بخواهیم جمله «نه اندیشه را برای انسان» را حذف کنیم از چه علامتی باید استفاده کنیم؟

۲- اگر بخواهیم این جمله را از خودمان به متن اضافه کنیم، از کدام علامت باید استفاده کنیم؟

«اینان نزاع اندیشه‌ها را تا نزاع انسان‌ها برمی‌کشند.»

• دو نقطه/ پرانتز
• سه نقطه/ کروشه
• دو نقطه/ کروشه
• سه نقطه/ پرانتز

تا می‌توانی کسی را میازار که اگر چنین کنی، گویی تیشه به ریشه خود زده‌ای.

• مکن تا توانی دل خلق ریش/ که چون می‌کَنی می‌کَنی بیخ خویش
• مکن تا توانی دل خلق ریش/ که چون می‌کَنی می‌کُنی بیخ خویش
• مکن تا توانی دل خلق ریش/ که چون می‌کُنی می‌کَنی بیخ خویش
• مکن تا توانی دل خلق ریش/ که چون می‌کُنی می‌کُنی بیخ خویش

کسی که در جنگ، وضعی نامناسب دارد، و دستش از هر نوع ابزار مبارزه خالی است، چه می‌تواند بکند؟

• چه مردی کند در صف کار، زار/ که دستش تهی باشد و کار، زار
• چه مردی کند در صف کارزار/ که دستش تهی باشد و کار، زار
• چه مردی کند در صف کارزار/ که دستش تهی باشد و کارزار
• چه مردی کند در صف کار، زار/ که دستش تهی باشد و کارزار

• مِن حِیث المجموع، بازده کارمندان، به مقدار معتنابهی افزایش یافت.
• به ضرس قاطع باید گفت: اجتماع نقیضین محال است.
• سرانجام خورشید حقیقت از پشت ابرهای دروغ و ریا بیرون خواهد آمد.
• بالاخره ثمره ممارست‌های او به منصه ظهور رسید.

قبل از تصمیم، عاقبت‌اندیشی و آینده‌نگری کن.

• قبل از آن که تصمیم بگیری، به عاقبت آن فکر کن.
• اول چاه را بکن، بعد منار را بدزد.
• گز نکرده، پاره نکن.
• مبادا سر گاو را ببری و بعد خمره را بشکنی!

عمرا اگر لنگه‌ام را پیدا کنی.

• من منحصر به فرد هستم.
• من نه از شکم مادرم که از طاق آسمان افتادم.
• اگر یکی عین من پیدا کردی، اسمم را عوض می‌کنم.
• از سرِ من، مادر هنوز نزاییده.