اشتباهات رایج در ابتدای مسیر داستان‌نویسی (۱)

قصد داریم در زمستان امسال، کارگاه آموزش داستان‌نویسی را برگزار کنیم. در این فاصله در نظر داریم که مقدمات و مبانی داستان را در اختیار شما عزیزان بگذاریم. به همین مناسبت، در روزهای پیش رو، سلسله مقالاتی در باب اشتباهات رایج در ابتدای مسیر داستان‌نویسی را منتشر خواهیم کرد. به موازات آن، تمرین‌هایی برای شروع داستان‌نویسی ارائه می‌کنیم تا آموزش‌ها، جنبه عملی هم داشته باشد. در ادامه قسمت اول این سلسله مقالات را بخوانید.

 

بی‌اعتنایی به مطالعه
اولین مرحله یادگیری تقلید است. به گفته حافظ: «تا نباشی راهرو کِی می‌توان شد راهبر؟». هر چه بخوانیم، الگوهای بیشتری برای تقلید در ذهن خود انباشته‌ایم.

بی‌اعتنایی به مطالعه، باعث می‌شود نویسنده در تنگناهایی اسیر شود که در صورت مطالعه، خود به خود از آنها می‌گذشت.

اصلا با مطالعه است که سلیقه خاص خود را در نوشتن پیدا می‌کنید. متوجه می‌شوید از چه داستان‌هایی خوش‌تان می‌آید و از کدام داستان‌ها نه.

شاید کشف کنید بسیاری از نام‌داران ادبیات، با وجود خروار خروار اعتبار، پاسخگوی سلیقه شما نیستند؛ حتی می‌توانید مهارت نویسنده‌ها را مقایسه کنید و دریابید از کدام یک، بیشتر می‌توانید بیاموزید.

شاید متوجه شوید دیگر نویسنده‌ها بهتر از شما ایده‌هایتان را نوشته‌اند؛ شاید هم مطئمن شوید ایده‌های شما واقعا بکر است، یا کسی هنوز مثل شما به آن نپرداخته است. در این حال، مطالعه سنگ محکی است که عیار ایده‌های شما را نمایان می‌کند.

امتیاز دیگر مطالعه، آشنایی با غلط‌های املایی و انشایی است؛ غلط‌هایی که شاید از نادرستی آن بی‌خبر باشید؛ زیرا بسیاری از دانسته‌های ما شنیداری و شفاهی‌اند.

کمترین دستاورد مطالعه، آن است که اطلاعات شفاهی، از غربال واژه‌ها می‌گذرد. با توجه به این نکته، این ضرب‌المثل را چگونه باید نوشت:

۱- جلوی قاضی و معلق‌بازی؟
۲- جلوی غازی و معلق‌بازی؟

با این توضیحات، چگونه ممکن است از نویسنده‌های مختلف داخلی و خارجی داستان نخوانید، در عین حال بخواهید برای مخاطب بنویسید. خیلی بعید است؛ خیلی!

برای شروع داستان‌خوانی «قصه‌های مجید» نوشته هوشنگ مرادی کرمانی را از اینجا دانلود کنید.